W 2019 r. przypada 200  rocznica urodzin kompozytora Stanisława Moniuszki – “wybitnego kompozytora, dyrygenta, organisty, pedagoga, dyrektora Teatru Wielkiego w Warszawie, twórcy polskiej opery narodowej”

“Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, przekonany o szczególnym znaczeniu twórczości kompozytora, oddając hołd tej wybitnej postaci, ustanowił rok 2019 Rokiem Stanisława Moniuszki”  Podkreślono, że dorobek kompozytorski Moniuszki „imponuje różnorodnością, bogactwem melodycznym i głębokim zakorzenieniem w narodowej tradycji muzycznej”.

Jego twórczość operowa i pieśniarska stanowi trzon polskiego repertuaru wokalnego i niejednokrotnie jest osią zainteresowań artystycznych najwybitniejszych polskich śpiewaków” – czytamy w uchwale.

Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych wspólnie z Akcją Katolicka Archidiecezji Łódzkiej    w swych działaniach propagują  poczucia tożsamości narodowej, lokalnej i kulturowej. Poprzez swoje działania  starają  S poznawać urokliwe zakątki województwa łódzkiego. U każdego człowieka istnieje potrzeba wspólnoty narodowej. Poczucie wspólnoty z własnym narodem jest czymś wrodzonym, spontanicznym.

Województwo Łódzkie w 2019 roku obchodzi swoje   100 lecie    powstania .  W  swoich działaniach wspiera organizacje  które podejmują działania związane z promocją   bogactwa przyrodniczego , kulturowego,  dziedzictwa.

Tym razem w programie było poznawanie   Ziemi  Sieradzkiej. Jakie niespodzianki w Sieradzkim?

Straszny Dwór w Kalinowej w województwie łódzkim.

Straszny dwór z tytułowej opery Stanisława Moniuszki istnieje naprawdę. Został wybudowany przez Łubieńskich w 1630 r. /obecnie przebudowany/ w formie późnorenesansowego dworu obronnego ulokowanego na wyspie otoczonej fosą.  Jan Chęciński, autor libretta do słynnej opery, pochodził z tych stron i znał ten dwór. Znał też … pewną historię. Otóż dwór ten słynął z ładnych dziewcząt, które łatwo znajdowały sobie mężów, co dla zazdrosnych kobiet z sąsiedztwa było „straszne”, nie do przyjęcia, bo zostawały starymi pannami.

Dwór w Kalinowej uważany jest za pierwowzór “strasznego dworu” z opery Stanisława Moniuszki. Ponadto we wsi znajduje się gotycki kościół św. Marii Magdaleny,  z 1465-1468 r, gdzie kompozytor  Stanisław  Moniuszko grał na organach.

 Stanisław Moniuszko był wzorem patrioty i – jak pisał w 1921 roku badacz jego twórczości Zdzisław Jachimecki – “krew z krwi i kość z kości Polakiem”.

Do jego najsłynniejszych dzieł należą opery: “Halka”, “Straszny dwór” i “Paria”.(PAP)

“Jego wielkie opery takie jak +Halka+, +Straszny dwór+ dotykające sedna idiomu polskości – zarówno w warstwie tekstowej, jak i muzycznej – do dziś stanowią inspirację dla wielu artystów, a w czasach jemu współczesnych tworzyły paletę barw, za pomocą której Polacy odmalowywali najpiękniejsze odcienie patriotycznych uczuć i narodowej tożsamości” –

Odwiedziliśmy Księżną  Sieradzką.  Z historią Sanktuarium Matki Boskiej w Charłupi Księżnej Sieradzkiej zapoznał nas  ks. prałat  Grzegorz Drzewiecki. Nawiązał do historii  Polski.  Kaznodzieja  powiedział, ze kościół posiada wizerunek Najświętszej Maryi Panny, czczony w parafii od początku XVII wieku. Kult ten wzrasta szczególnie w okresie niewoli narodowej, co podkreślają zawieszone  przez Jakuba Bema ( stryj generała Józefa) jako wota dwa orły ze sztandarów wojskowych, z prośbą  o wolność Polski.

Otoczony czcią Obraz przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem. Maryja  w prawej ręce trzyma berło  a lewą podtrzymuje dzieciatko.

Powiedział, że ciekawym elementem wystroju kościoła  jest wykonany współcześnie przez krakowskiego artystę   malarza Zdzisława Pabisiaka  zespół dziesięciu tryptyków różnej wielkości. Są rozmieszczone w prezbiterium oraz nawach bocznych, przedstawiają  wydarzenia z historii Polski, dziejów Ziemi sieradzkiej i dawnych kościołów charłupskich. W prezbiterium obraz przedstawiający śluby Jana Kazimierza, ,,Potop’’, scena koronacji Matki Bożej Charłupskiej, obraz Jakuba Bema , który zawiesił  orły na cudownym obrazie Matki Bożej.

Osiem tryptyków zawieszonych w nawach poświęconych jest tematowi Matki Boskiej  w doświadczaniu Narodu.        Wojsławice z  Izbą Regionalną oraz ruinami  zamku  na wyspie. Szczątki   XVI-wiecznego małego zamku rycerskiego zbudowanego przez ród Wężyków

Skarby w  kościele w Korczewie. 

Drewniany kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej Dziewicy i Męczennicy  w Korczewie  powstał w 1729 roku
z jego historia    zapoznał nas  ks.kan. proboszcz Janusz Gozdalik.

Powiedział – wartość zabytkową posiadają ołtarze boczne z XVIII wieku oraz tabernakulum z głównego ołtarza
z pierwszej połowy XVII wieku. Pacyfikał barkowy z końca XVIII w., z relikwiami św Andrzeja Boboli, znajduje się na plebani. W ołtarzu głównym znajduje się piękny obraz przedstawiający siedzącą Madonnę z Dzieckiem. Obraz ten został namalowany w 1881 roku przez Arkadiusza Jasińskiego, który za udział w powstaniu styczniowym przebywał na zesłaniu w Tobolsku. Jest też neorokokowy żyrandol z brązu oraz barokowe cynowe lichtarze.

 Z czego słynie Tubądzin.?
Mały Tubądzin znany jest z dwóch rzeczy
. Jedna z nich to fabryka płytek ceramicznych, druga to dwór Walewskich-  powiedział przewodnik Piotr Solle.

Dwór zbudowany został w II połowie XVIII wieku przez Macieja Zbijewskiego herbu Rola, kasztelana sieradzkiego. Dopiero w roku 1891 majątek o powierzchni 284 ha przeszedł w ręce Kazimierza Walewskiego . Kupił go na licytacji z myślą o swym synu. Kazimierz miał wiele zainteresowań skupiających się w większości w klimatach historii i sztuki. Interesowały go dzieje swojego rodu. Zgromadził we dworze kolekcję portretów Walewskich z XVII-XX w., a także inne pamiątki rodowe.

Dwór prezentuje styl klasycystyczny.  Wokół rozpościera się ładny zadbany park. W parku znajduje się wiele pomników przyrody. Uwagę zwraca też oficyna dworska z XIX w. stylizowana na dworek.

W budynku oglądaliśmy  charakterystyczne wnętrza dworskie, oraz m.in. pozostałości dawnej kolekcji w postaci portretów Walewskich.

Po zwiedzeniu było ognisko i pieczenie kiełbasek w parku .

  Kościół gotycki w Szadku.

  Na  uwagę zasługuje  sama świątynia, w której znajduje się późnogotycka polichromia z 1451 roku autorstwa Jana z Wrocławia, oraz pięć pięknych ołtarzy z XVII wieku. Poza tym są tu stare gotyckie rzeźby, oraz ambona z roku 1631. Dzwonnica w formie baszty obronnej z XIV-XV wieku stoi obok cennego i ciekawego kościoła gotyckiego p.w. św. Jakuba w Szadku  o zabytkach kościoła i jego historii mówił ks. kan. Maciej Korczyński.

    Lokomotywy  Karsznicach.

W tym plenerowym muzeum można  było zobaczyć m.in. pozostałości jedynego w Polsce najstarszego wagonu osobowego, tzw. wirtemberga z ok. 1866 r., Tr21-53, uznawany za najlepszy parowóz manewrowy w Europie czy pociąg Retro.

Na torowisku stoi też ważący blisko 200 ton ,,amerykanin”- największa lokomotywa eksploatowana przez PKP, a także lokomobila parowa z 1942 r. Jest też stara kolejka na Gubałówkę.

Na terenie skansenu znajdują się następujące eksponaty: wagony osobowe i towarowe, wagonik z Gubałówki, wirowy pług odśnieżny, dźwig o napędzie parowym, lokomobila, a także parowóz Px48-1723 .

Na terenie Skansenu znajduje się Izba Historii Zakładu Taboru Karsznice.

    Sieradzki Park Etnograficzny .

Idea powstania parku etnograficznego zrodziła się w latach 60-tych .

Pierwszym obiektem, jaki zrekonstruowano na terenie SPE był Dom Tkacza pochodzący ze Zgierza. Następnie, na terenie parku etnograficznego zrekonstruowano zagrodę Szczepana Muchy – rzeźbiarza ze wsi Szale.

Na uwagę zasługuje zagroda z przełomu XIX i XX wieku, zrekonstruowana na bazie obiektów pochodzących z różnych miejscowości, z zachowaniem układu typowego dla wsi sieradzkiej . Kolejnym elementem architektonicznym, który znajduje się na terenie SPE jest wiata ekspozycyjna, w której prezentowane są narzędzia rolnicze.

Muzeum Okręgowe w Sieradzu

Wystawy stałe Muzeum Okręgowego poświęcone są archeologii, historii, historii sztuki i etnografii Ziemi Sieradzkiej. Mieści się w najstarszej kamienicy miejskiej z końca XVI lub początku XVII wieku.

Muzeum powstało w 1937 roku w Sieradzu.

W ramach muzeum działają Sieradzki Park Etnograficzny oraz Muzeum Walewskich w Tubądzinie.

 

Marianna Strugińska- Felczyńska